زخاک ما قدم آهسته بردار           مبادا بشکنی در زیر پا، دل    ( بیدل ) 

 گویند بهشت است همان راحت جاوید        جاییکه بدردی نتپد دل، چه مقام 

 غیر دل نیست، ا ستان مراد              بر در هرکس التجا مبرید      ( بیدل )

  ز دست دیده و دل، هردو فریا د        که هر چه دیده بیند، دل کند  یاد

بسازم خنجری نوکش ز فولاد           زنم بر دیده تا دل، گرددآزاد        ( با با طا هر )

  بابا فغانی

 یک روی ویک دلیم، ا گر نیک اگر بدیم       « قلب» سیه بحیله نیند وده ایم ما

خود را چنانکه هست، به مردم نموده ایم       هر جا که بودیم، چنین بوده ا یم ما

 از صا یب اصفها نی:

همین ریش و دستار وعرض شکم         بجا از بزرگان دین، مانده است!